ദിവ്യ .എന്‍
രാത്രിമഴയിലെ മൗനസംഗീതത്തിന്‍റെ
സ്വര്‍ണ്ണതൂലിക കൊണ്ട്
സ്വപ്നത്തിന്‍റെ കടലാസ്സില്‍
നിന്നെ നിശ്ശബ്ദം കുറിക്കുമ്പോള്‍
വേരുകള്‍ ചീഞ്ഞ
ചെടിയുടെ കരച്ചില്‍ പോലെ
വാക്കുകള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട വരികള്‍
ഉള്ളില്‍ തേങ്ങുന്നു.
ഓര്‍മ്മയുടെ അവശിഷ്ടങ്ങള്‍ പേറി
പോകുന്ന സ്നേഹമേഘങ്ങള്‍
സ്വപ്നാകാശത്തില്‍ പിന്നെയും
പ്രതീക്ഷ വിതറുമ്പോള്‍
ചിറകുകള്‍ മുളച്ചൊരു പുത്തന്‍ പക്ഷി
ഞാനാകുന്ന അവളുടെയുള്ളില്‍ നിന്നും
നാളെയിലേക്ക് പറന്നുയരുന്നു.