ശ്രീകുമാർ ചേർത്തല
മൗനമുറയുന്നൊരീ രാവിന്റെ പടികളിൽ,
ഒരു വാക്കു വാർന്നു വീണെങ്കിൽ….
രാത്തിങ്കളൊളി വീശുമാർദ്രയാമങ്ങളിൽ,
വാക്കിന്റെ നടനമൊന്നു തിരി നീട്ടിയെങ്കിൽ…
ഇടറിവീഴുന്നൊരീ നക്ഷത്രക്കതിരിൻറെ
നെടുവീർപ്പു നിറയുമീ നാട്ടുവഴിയിൽ,
ഇരവിൽ നാമിരുവരുമിരു മിഴിയാൽ പരസ്പരം
ഒരു സാന്ത്വനത്തിന്റെ തലോടലിൽ കുതിരുമ്പോൾ,
ഒരു പദം ചിന്തുന്ന മാസ്മരസ്വരമൊന്ന്
ഇവിടെയീ മൂകതയിലൊന്നു ചേർന്നെങ്കിൽ…
വാക്കിന്റെ സാന്ത്വനം ഹൃദയത്തെ തൊട്ടെങ്കിൽ…?
വാക്കു പൂക്കാത്തൊരീ യാമം കൊഴിഞ്ഞെങ്കിൽ..
ശൂന്യമാം നിശ്ശബ്ദത ധ്വനിസാന്ദ്രമാകുമീ
ഇരുളിന്റെ മഞ്ഞാടയൊന്നു പൊഴിഞ്ഞെങ്കിൽ….