ശ്രീകുമാര്‍ ചേര്‍ത്തല
ഏകാന്തമീ സായന്തനത്തിന്‍റെയോരത്ത് ഇനി നമുക്കല്പമിരിക്കാം…
ഉടയാത്ത മൗനത്തിന്‍ പാഥേയമല്പം പകുത്ത് പരസ്പരം പകരാം….
ഏതോ വിഷാദസ്മൃതിയിലുഴലുന്നൊരീ ചന്ദ്രനെ കണ്‍പാര്‍ത്തു സാന്ത്വനമേകാം…..
കൊഴിയാന്‍ തുടങ്ങുമീ,
പൂക്കളിലാകെയും വെറുതെ മിഴി നട്ടിരിക്കാം….
അകലത്തെവിടെയോ അലയിടും പാട്ടിന്‍റെ നേര്‍ത്ത തലോടലില്‍ കണ്ണടക്കാം..
ഉതിരും മൗനത്തിന്‍റെ വീചികള്‍ നിറയുമ്പോളതിന്‍ മന്ത്രണത്തിന്‍റെയര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ തിരയാം…..
എല്ലാമൊഴിയുന്നൊരീ സാന്ധ്യ ശോണിമകളില്‍ ഇനി നമുക്കൊന്നിച്ചിരിക്കാം…
ജന്മാന്തരങ്ങളിലെ പരിഭവം,പരിദേവനം,
യിനി മൂകമായ് പങ്കുവയ്ക്കാം….