ശ്രീകുമാര്‍ ചേര്‍ത്തല
നോവുയിരാര്‍ന്നതോ നീ കവിതേ,പൂത്ത
കാട്ടിലഞ്ഞികള്‍ തന്‍റെ
സൗരഭ്യമോ,
ആര്‍ദ്രമാം കണ്ണീരോ, നീ കവിതേ, വേര്‍പ്പിന്‍റെ
കാഠിന്യമുറയുന്ന മാധുര്യമോ,
മൃതിഭരമൊരു ജന്മം,നീ
കവിതേ , മകരന്ദം
നിറയുന്ന ചഷകമാണോ,
സ്മൃതി വിലയിച്ചൊരു
ഗാനമോ, നീ കവിതേ ,
വാസന്ത ബന്ധുര ഹര്‍ഷോന്മാദമോ,
കരള്‍
കടയുന്നൊരു രോദനം നീ കവിതേ ,
വിട ചൊല്ലിപ്പോയൊരെന്നനുഭൂതിയോ, അരിയ
പുലര്‍മഞ്ഞിന്‍റെ തണുവാര്‍ന്ന
സ്പര്‍ശം നീ…അകമേയുടലാര്‍ന്നൊരു
വിശ്വചൈതന്യം നീ,
ഏതോ വിമോഹന സ്വപ്നരാഗം നീ,
ഹൃദയത്തിന്‍ തപ്തമാം വാടികയില്‍ ഇടറിവീഴുന്ന
നൊമ്പര മധുമാരി നീ…
അറിയില്ല ,നീ,യാര്, കവിതേ
നീ ഞാനാണോ, ജന്മാന്തരങ്ങള്‍ തന്‍ പാഥേയമോ…?…